Kościół pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty – Chrystus Zmartwychwstały
Rzeźba Chrystusa z proporcem. Chrystus ukazany w geście błogosławieństwa, w złotej kapie o ornamentalnych bordiurach, narzuconej na nagie ciało, na głowie miał pierwotnie koronę; warsztat toruński, na cokole rzeźbiona data 1497
Figura pełnoplastyczna, opracowana ze wszystkich stron, z tyłu spłaszczona, drewno polichromowane i złocone, 148 x 56 x 35 cm
ZABYTEK
Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego cechuje się wysublimowaną formą rzeźbiarską i dążeniem do dekoracyjności. Postać jest smukła i szczupła, a twarz wyidealizowana, okolona włosami i zarostem wyrzeźbionymi ornamentalnie, z wielką precyzją. Dynamiczne, głęboko drążone draperie szat, typowe dla stylu łamanego, układają się w graficzne ostre pofałdowania, ale też – w drobne układy o formach miękkich i jakby organicznych (ukośna poła płaszcza), a ich powierzchnie naznaczają miękkie wgniecenia. Pod względem jakości wykonania rzeźba wybija się na tle twórczości toruńskiej przełomu XV i XVI wieku. W literaturze jest łączona - chyba nietrafnie - w warsztatem św. Wolfganga i uważana za zwieńczenie szafy ołtarza głównego.
Figura służyła najpewniej jako tymczasowy znak Zmartwychwstania i wykorzystywana była w wystroju ołtarza podczas liturgii wielkanocnej.
M. J. Raczkowscy
*
Fot. J. Raczkowski, M. Jakubek-Raczkowska